Ik haat falen. En ik kan het nauwelijks tolereren dat ik ergens niet uitzonderlijk in ben. Vooral als het iets is waar ik om geef. Sterker nog, ik houd er zo niet van om te falen, dat het mij er soms van weerhoudt om van bepaalde activiteiten te genieten.

Dit is totaal iets anders dan een activiteit zonder echte gevestigde belangen. Ik heb er geen moeite mee mezelf voor gek te zetten in iets waar ik weinig om geef, zoals vermeld in een eerdere blog over het zijn verschrikkelijk in golfen.

Maar als het gaat om iets dat ik wil nastreven, zijn mijn gevoelens heel anders. Een voorbeeld: boogschieten op eekhoorns.

Sommigen van jullie hebben misschien gevolgd dat ik onlangs met traditioneel boogschieten ben begonnen instinctief schieten. En hoewel mijn dagelijkse praktijk mij enorm heeft geholpen vooruit te komen, ben ik nog steeds niet goed genoeg om de klus te klaren... nog niet.

Sinds ik ongeveer een maand geleden begon met regelmatig oefenen, ben ik op het punt gekomen waarop ik routinematig een groep pijlen in een cirkel van 20 cm kan plaatsen vanaf een afstand van ongeveer 15 meter. Gelukkig voor de plaatselijke fauna heb ik nog niet geleerd hoe ik dat moet doen als het erop aankomt.

Vandaag is het mijn tweede poging om door het bos achter mijn huis te sluipen. Tijdens mijn eerste uitstapje zag ik een half dozijn eekhoorns, miste ternauwernood het enige schot dat ik maakte en verloor door mijn problemen een pijl. Deze keer schoot ik een paar keer op een paar verschillende eekhoorns, miste vreselijk en verloor nog een pijl.

Ik voelde me gefrustreerd door mijn mislukte pogingen en was aangenaam verrast toen ik een wild konijn tegenkwam dat ik uit het struikgewas liet schrikken terwijl ik verder kroop. Ik volgde het ritselen van de bladeren in een wirwar van wijnranken en vond het konijn verstopt met het grootste deel van zijn lichaam bloot, op nog geen 3 meter afstand van mij.

Eindelijk mijn kans op verlossing! De eekhoorns waren allemaal behoorlijk ver weg geweest, maar dit dikke, vlezige konijn was bijna dichtbij genoeg om met de hand vast te pakken. Ik bracht mezelf in positie, trok het touw terug, liet de pijl los en THWACK!

WILD	HEER
De "Jack"-rugzak	Hemingway-trui

Ik liet mijn pijlpunt recht in de boom zakken waar het konijn zich achter verstopte. Voordat ik mezelf kon gaan vervloeken, vluchtte het konijn het bos in, uit het zicht.

Hoewel een deel hiervan eenvoudigweg een klaagzang is over mijn ongerechtigheid als jager, denk ik dat het een gevoel is dat de meesten van ons op een bepaald moment in ons leven hebben ervaren. Sterker nog, ik hoop dat het iets is dat wij als Savage Gentlemen al vaak zijn tegengekomen. Want om ergens vooruitgang in te boeken, moeten we eerst een eerlijke poging ondernemen en even eerlijk zijn over de uitkomst. Of we dat nu leuk vinden of niet.

Er is een gezegde dat vaak wordt gebruikt onder vechters en competitieve BJJ-beoefenaars: “Je wint, of je leert”. Ik kan het algemene idee dat hier wordt verwoord wel waarderen, maar ik denk dat het verlies te gemakkelijk wordt verdoezeld om de klap van een mislukking te verzachten. Wil een verlies echt nuttig zijn, dan moet het in werkelijkheid steken. Soms zou het pijn moeten doen om tekort te schieten. Omdat er zonder consequenties weinig prikkels zijn om te verbeteren.

In mijn geval met het konijn was er geen sprake van fysieke pijn, maar mijn trots en ego waren ernstig gekneusd. En hoewel hoogmoed en een ego vaak tot het uiterste worden doorgevoerd, kunnen ze ons helpen waardevolle lessen te leren. Dat wil zeggen, als we bereid zijn ze op het spel te zetten en onze eigen tekortkomingen te accepteren voor wat ze zijn.

Het is stom om te zuigen, maar zelfbedrog is erger.

Onszelf ervan proberen te overtuigen dat het ons 'niet kan schelen' is mentale gymnastiek die zelden vruchtbaar is. Eerlijke zelfevaluatie moet de grens bewandelen tussen verlammende zelftwijfel en volledige waanvoorstellingen. Als we consequent binnen deze grenzen kunnen blijven, zullen we daadwerkelijk van onze fouten leren en uiteindelijk beter worden.

Wat mij betreft, ik ga nog een paar YouTube-video's bekijken terwijl ik mijn wonden lik, en morgenochtend ga ik er meteen weer mee aan de slag. Eekhoorns en konijnen opgelet...