Werk is goed
Op het gebied van de natuurkunde is Werk is gedefinieerd als Kracht vermenigvuldigd met Verplaatsing en wordt uitgedrukt door de formule W = Fs .
En hoewel de meesten van ons deze vergelijking waarschijnlijk nooit in ons dagelijks leven gebruiken, zit de noodzaak om werk te doen diep in onze anatomie verankerd. Het is een fundamenteel onderdeel van het dier zijn dat we ‘mens’ noemen.
Voor velen is ‘werk’ gewoon een vierletterwoord. En natuurlijk, misschien is hun baan waardeloos of vinden ze hun beroep ellendig. Maar werken is zo diep in ons geworteld dat we, als het niet werkt, willekeurig werk voor onszelf creëren in een poging ons lichaam en onze geest goed te laten functioneren.
Dit fenomeen is dagelijks te zien in CrossFit-lessen, Planet Fitness en thuisgymnastiek, waar mensen (bewust of onbewust) de correlatie herkennen tussen fysieke inspanning en hun algehele welzijn.
De afgelopen decennia hebben we de snelle opkomst van de fitnessindustrie gezien, iets dat een paar honderd jaar geleden vrijwel onbestaande was en volgens alle logica totaal overbodig zou moeten zijn voor ons bestaan.
Maar dat is het niet. De mens is ontworpen om werk te doen.
En wanneer zijn lichaam en geest niet consequent goed worden gebruikt, begint het systeem uit elkaar te vallen. Iedereen die een beetje fysiologie heeft bestudeerd, begrijpt dat zowel onze ademhalings- als onze spiersystemen rechtstreeks profiteren van regelmatige inspanning.
Op dezelfde manier moet ook ons zenuwstelsel (waartoe onze hersenen behoren) worden geoefend. Misschien wel een van de grootste oorzaken van de huidige problemen in de samenleving is dat mensen te weinig “werk” te doen hebben. Hoewel cliché, denk ik aan het adagium van ‘ijdele handen’. Dit geldt ook voor een ijdele geest, wiens voornaamste functie het zijn is werk uit en los problemen op.
In feite is het zo goed aangepast aan deze taak dat als er geen onmiddellijke problemen zijn om op te lossen, het deze wel zal creëren. Het woord dat we doorgaans gebruiken om dit te beschrijven is ‘zorgen’. In het uiterste geval kan het angstgevoelens (piekeren over de toekomst) of depressie (piekeren over het verleden) veroorzaken.*
En hoewel we over het algemeen allemaal tot op zekere hoogte ‘druk’ zijn, is de minimale mentale en fysieke activiteit die het grootste deel van onze tijd in beslag neemt, zelden het type dat onze geest en ons lichaam nodig hebben. Het belangrijkste probleem is dat de evolutie van onze samenleving de evolutie van ons organisme ruimschoots heeft overtroffen. In wezen proberen we Windows 10 of Mac Big Sur op een Commodore 64 te draaien. (hier is een koppeling voor jullie jonge dollars die de referentie misschien niet krijgen.)
Gedurende het grootste deel van de tijd dat de mens op deze planeet was, was zijn voornaamste zorg eenvoudigweg overleven. Pas toen we de overgang maakten van een jager-verzamelaarsmaatschappij, begonnen we na te denken over de mysteries van het universum en ons doel hier op aarde.
Het lijkt erop dat existentiële angst vooral een kwaal is van de hoogste beschaving. Misschien is dit het product van het klassieke continuüm Harde tijden -> Harde mannen -> Goede tijden -> Zwakke mannen -> Moeilijke tijden.
Interessant genoeg zijn de meeste kwesties waarover we in onze samenleving lezen de definitie van ‘Eerste Wereld’-problemen. Op plaatsen waar mensen nog steeds moeten vechten en zich een weg moeten banen om te overleven, zien we zelden dezelfde zorgen die onze krantenkoppen lijken te teisteren.
Omdat ons biologische systeem gebouwd is met als enige doel ons in leven te houden. Nu lijkt het erop dat onze overvloed aan comfort en gemak ons langzaam doodt. [ Link naar CDC voor belangrijkste doodsoorzaken 2019 waarvan het grootste deel op deze lijst grotendeels te voorkomen is.]
Ten eerste moeten we leren onderscheid te maken tussen druk zijn en productief zijn. Niet alleen in zakelijke zin, maar omdat we ons bewust zijn van de effecten die onze activiteiten hebben op onze geest, lichaam en ziel. We kunnen vaak de bewegingen van iets doorlopen zonder daadwerkelijk de voordelen te krijgen die we bedoelden. Hoeveel mensen komen bijvoorbeeld naar de sportschool, maar krijgen er eigenlijk niets echt werk in? Ik ken mensen die elke dag naar de sportschool gaan, maar eruitzien alsof ze er nog nooit zijn geweest.
Om effectief te zijn, moeten we werk doen dat de gewenste resultaten oplevert. We moeten beter afgestemd raken op het systeem (onszelf) om te bepalen of wat we van iets ‘voelen’ constructief of destructief is. Pas het dan dienovereenkomstig aan.
Als we eenmaal de juiste kwaliteit hebben bepaald, moeten we ons bewust zijn van de kwantiteit. Te weinig, en we zenden niet genoeg signalen uit om positieve aanpassingen te stimuleren. Te veel ‘goed’ werk kan ook negatieve gevolgen hebben. Ons lichaam (en geest) kan slechts een bepaalde hoeveelheid stress aan voordat ze er langer van kunnen profiteren.
Helaas kan ik en niemand anders de perfecte dosering voorschrijven. Het vinden van de goede plek tussen voldoende werk om gezond en productief te zijn en voldoende rust om vooruit te komen, is iets dat we allemaal voor onszelf moeten leren.
Dit wordt op zichzelf de werkelijkheid werk. Voortdurend zoeken, testen en onderzoeken hoe je deze vlezige vleesbuis van botten, spieren en pezen efficiënt en effectief kunt gebruiken totdat de geest die erin zit klaar is om verder te gaan.
WILD |
HEER |
 |
 |
Leren schort |
Ketchum-vest |
*Hier moet onderscheid worden gemaakt tussen klinische angst en depressie met een hoofdletter “A” en “D” en de ervaring van angstig of depressief zijn als algemene emoties of gevoelens die de meeste mensen af en toe ervaren.
6 opmerkingen
Ter plaatse
Ik ben het met elk punt in dit artikel eens. Dit is precies de reden waarom ik de tijd waarop ik ingeklokt ben als druk beschouw, en de tijd waarop ik uitgeklokt ben als productief. Als ik mijn kantoorbaan van 9 tot 5 uitklok, train ik voor mijn volgende Strongman-bijeenkomst, breng verbeteringen aan in mijn huis, breng tijd door met mijn gezin en repareer alles wat kapot ging terwijl ik bezig was. Zonder het goede geld dat ik op mijn werk verdien, zou ik die tijd gemakkelijk als verspilde tijd beschouwen.
Ik geloof dat 'Work Is Good'-t-shirts in orde zijn.
Ik wacht om er een te bestellen…
“En als zijn lichaam en geest niet consequent goed worden gebruikt, begint het systeem uit elkaar te vallen. Iedereen die een beetje fysiologie heeft bestudeerd, begrijpt dat zowel onze ademhalings- als onze spiersystemen direct profiteren van regelmatige inspanning.”
Het is grappig. Eigenlijk ben ik geboren en getogen in een sportschool. Deed mijn eerste, wat ik later leerde was bankdrukken toen ik 8 jaar oud was. Ik woog 135 pond tegen de tijd dat ik 10 jaar oud was. Ik doe pull-ups van de balken in de kelder en sit-ups door mijn voeten onder de bank te zetten. Ik was, zoals sommigen zouden zeggen, genetisch begaafd. Alleen ben ik eigenlijk genetisch begaafd. Mijn vader was vier keer meneer Pittsburgh. . . Volgens mijn moeder.
Maar ik heb lichaamsbeweging nooit echt als stressverlichter kunnen gebruiken. Ik wist niet dat mensen dat deden totdat ik in de twintig was.
Pas toen ik met timmerwerk begon, kon ik echt helder nadenken terwijl ik tegelijkertijd werkte. Ik heb zowel een depressie als een paniekstoornis gehad, zij het dat er jaren tussen zaten. De paniek was nog veel erger. Geen enkele vorm van lichaamsbeweging hielp. Maar toen ik met mijn handen werkte, dacht ik niet eens aan paniek, geen angst, geen depressie. . . “We moeten leren onderscheid te maken tussen druk zijn en productief zijn.”
Je kunt druk bezig zijn met het lezen van hoe je met een depressie om moet gaan, maar als je niet daadwerkelijk uitvoert wat je leest, zul je altijd depressief zijn, dat wil zeggen: het werk moet gedaan worden.
Ik begon te werken als een manier om mijn materiële behoeften en verlangens te vervullen (aardbeien plukken, dierlijke mest scheppen enzovoort), zoals voedsel, kleding, dadels en dat soort dingen. Ik was ongeveer twaalf. Op zestienjarige leeftijd begon ik bij McDonald's te werken en leerde ik veel over productief en efficiënt zijn. Op eenentwintigjarige leeftijd ging ik bij het Korps Mariniers en kreeg een eye-opener over wat efficiënt zijn werkelijk betekende, alleen met fysiek uitdagend, schijnbaar eindeloos werk. Op dertigjarige leeftijd kreeg ik medisch ontslag omdat ik mijn nek had gebroken en ernstige zenuwbeschadiging had. Ongeveer zes maanden later startte ik mijn eigen bedrijf en runde dit ongeveer 18 jaar lang gemiddeld zes dagen per week. Ik sta op het punt drieënvijftig te worden en heb besloten ‘vervroegd’ met pensioen te gaan, maar ik ben nooit van plan niet productief te zijn, aangezien ik graag werk, of ik er nu voor betaald krijg of niet. Een mens kan niet (op zichzelf) overleven zonder enig productief werk, en ik hou van werken!
Waardeer maar behoud de zegeningen die voortkomen uit het in praktijk brengen van uw gaven. Morgen is nooit beloofd en zal nieuwe uitdagingen/kansen geven. Knijp vandaag en rust goed uit. Werk IS voor ons welzijn